- кеугім
- зат.Қара көлеңке, қараңғы түсе бастаған кез, ымырт.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
кеугім — Қ орда., Арал) ала көлеңке, алагеуім. Шам жақпай, қоңыр к е уг і м тартып тұрған үйдің іші азан қазан болды да кетті (Ә. Нұрп., Қан мен тер, 65) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
кеугім тарту — Қара көлеңке түсу, кешкіре бастау, қараңғы түсе бастау … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
таң кеугім — Таң қараңғысы, таң атар алдындағы кез … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
кеуім — (Ақт., Шалқ.; Қ орда, Арал) апақ сапақ, ала көлеңке кез. Мергендер к е у і м уақытта атады (Ақт., Шалқ.). К е у і м уақытта ол өзен жағалап кетеді (Ақт., Шалқ.). Бұл – күн батып, үй іші к е у г і м тартқан шақ еді (Ә. Нұрп., Күт. күн., 67). қ.… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі